گفت و گو با خانم مارجری نیکول (MARGREY NICOLL) نماینده مدیراجرایی کانون بین المللی وکلای استرالیا
مارگری نیکول معاون دبیرکل و مدیر بین المللی شورای حقوقی استرالیا می باشد.وی به دنبال اشتغال در حرفۀ خصوصی وکالت، به شورای حقوقی ملحق شد و قبل از احراز سمت مدیر بین المللی در سال 2005 (1384) به سمت مدیر حقوقی و خط مشی منصوب گردید.وظیفه او در شورای حقوقی شامل نمایندگی و ایفاء نقش رابط با دولت، سازمان های صنعتی، دادگاه های فدرال، هیئت های اصلاح قانون، انجمن های بین المللی حرفه ای وکالت، کمیته های پارلمانی ، دسترسی به هیئت های قضائی و سایر گروه های حرفه ای و عموم است.وی همچنین به استراتژی بین المللی شورای حقوقی استرالیا نظارت و همکاری نموده است.در سال 2015 (1394) خانم نیکول به سمت رئیس کمیسیون مسائل کانون وکلای کانون وکلای بین المللی منصوب گردید. خانم نیکول همچنین مستشار ویژۀ استرالیا LAWASIA می باشد، که در سال 2008 (1387) به این سمت منصوب شده است.
گفتگو از غلامرضا کیامهر: در شروع گفت و گو از خانم مارجری نیکول می پرسم آیا کانون بین المللی وکلا به عنوان نماینده کانونهای وکلای جهان از نظر حقوقی در جایگاهی قرار دارد که بتواند قطعنامه ای را درخصوص به رسمیت شناخته شدن حق دفاع برای عموم شهروندان جهان ونیز استقلال کانونهای وکلا که برای همه دولتهای جهان لازم الاجرا باشد، جهت تصویب به شورای امنیت سازمان ملل ارایه دهد ?
خانم مارگری در پاسخ می گوید: این سوال بسیار حساسی است که امروز در بسیاری از جوامع بشری مطرح می شود چه متاسفانه در بسیاری از کشورهای جهان حکومت ها اجازه برخورداری آزادانه از حق دفاع را به مردم خود نمی دهند درحالی که این یکی از اساسی ترین حقوق مردم هر سرزمین است . برای تحقق برخورداری همه مردم جهان از حق دفاع یا به عبارتی جهانی سازی حق دفاع ما باید چند کار را انجام دهیم. اول این که دقیقا مشخص شود چه کشورهایی دولتها مردم را از حق دفاع محروم کرده اند و دوم این که علت ایجاد چنین محرومیتی برای مردم این کشور ها چیست. برای کانون بین المللی وکلا برخورداری همه مردم جهان از حق دفاع از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است ولی من دقیقا در جریان سیاستهای کانون بین المللی وکلا در این زمینه نیستم اما می دانم که (IBA) در گذشته تلاشهای زیادی را در این زمینه انجام داده است من دربازگشت به استرالیا این موضوع را با مدیران (IBA) در میان می گذارم و پاسخ آنها را برای شما ارسال خواهم کرد.
سوال دیگری که با خانم مارجری در میان می گذارم سوال مشترکی است که در دو مصاحبه دیگر با نماینده کانون وکلای اتریش و هلند هم درباره محدوده دخالت کانونهای وکلا در امور سیاسی کشور و اقدامات دولتها در میان گذاشته ام.
خانم مارجری در پاسخ این سوال تصریح می کند :که این موضوع در کشورهای مختلف متناسب با میزان آزادی بیان و استقلال عملی که کانونهای وکلا دارند، متفاوت است ولی متاسفانه در برخی از کشورهای جهان چنین نیست و کانونهای وکلا نمی توانند آزادانه در امور کشور دخالت کرده یا از اقدامات غیرقانونی دولتها جلوگیری کنند. دلیل وجود این وضعیت نبود دموکراسی در این قبیل کشورهاست و طبیعی است که در غیاب دموکراسی از کانونهای وکلا کار زیادی ساخته نیست خانم مارجری می گوید مثلا در کشور استرالیا به دلیل وجود دموکراسی چنانچه دولت بخواهد اقدامی غیرقانونی انجام دهد کانون وکلا با قدرت در برابر دولت می ایستد و با استفاده از ابزارهای قانونی و ارجاع موضوع به قوه قضاییه از اجرای آن جلوگیری می کند. خانم مارجری درخصوص وظیفه کانونهای وکلا در زمینه دادن آموزش اصول و موازین حقوق بشر به شهروندان و این که کانون بین المللی وکلا در این خصوص چه وظیفه ای برعهده دارد می گوید. این یک تفکر ایده آل است که متاسفانه در عمل به آن توجه کافی نشان داده نمی شود البته کانون بین المللی وکلا در زمینه های آموزش زیادی فعالیت دارد و در این خصوص رهنمودهای لازم را به کانونهای وکلای عضو در سراسر جهان ارایه می دهد.
در ارتباط با استقلال و آزادی عمل کانونهای وکلا خانم مارجری می گوید :فرض بر این است که وکلا باید با آزادی عمل کامل وظایف حرفه ای خود را انجام دهند ولی در مواردی برخی دولتها به بهانه های مختلف از جمله به بهانه مبارزه با تروریسم آزادی عمل کانونهای وکلا و اعضا را از آنها سلب می کنندکه این نوعی دخالت غیرمستقیم در وظایف حرفه ای وکلا محسوب می شود و موجبات نگرانی کانون بین المللی وکلا را فراهم می سازد و برای اصلاح آن از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند. مثلا در کشور من استرالیا که موازین حقوق بشر رعایت می شود دولت یا پارلمان کمترین مزاحمتی در راه انجام وظیفه حرفه ای وکلا ایجاد نمی کنند چون بسیاری از نمایندگان پارلمان خودشان حقوقدان هستند و تعصب خاصی نسبت به آزادی عمل و استقلال کانونهای وکلا نشان می دهند.
